Rozengeur en maneschijn

Ik zou in deze blog wat meer vertellen over het werk en de paarden maar dat doe ik niet. Ik denk dat het ook belangrijk is om de andere kant van reizen te laten zien, en zoals we allemaal weten het leven is niet altijd rozengeur en maneschijn. 

De afgelopen 2 dagen heb ik het "emotioneel" erg lastig gehad. Het was gisteren dan ook 2 maanden geleden van papa❤. 

Ik zag best wel op tegen deze dag en wilde er toch even bij stilstaan maar wist niet goed hoe...

Ik wilde een momentje voor mezelf creëren, iets om even bij stiltestaan maar wist niet goed hoe. 

'S middags was ik een serie aan het kijken en daar hielden ze een memorial voor iemand. (Lekkere timing ook).Ik werd hier wat emotioneel van en maakte het besluit mezelf de kans te gunnen dit te uiten.

Ik besloot Blacky zijn as mee te nemen en een mooi plekje te zoeken met op mijn mp3 een muziekje die mij "steun en hou vast" geeft. 

Ik was van te voren helemaal niet overtuigd dat ik Blacky hier wilde uitstrooien maar ik had het moment nodig om verdrietig te kunnen zijn en mijn emoties naar boven te laten komen. En buiten dat had Blacky het hier geweldig gevonden dus JA., het is de juiste plek. En het geeft mij een plek om even tot mezelf te komen. 

Het heeft niet persé iets met papa te maken maar het was toch fijn om dit te kunnen doen en symbolisch iets los te kunnen laten. En zoals jullie me al eerder hebben horen zeggen; "stap voor stap, de ene voet voor de andere". Maar dan wel kleine stapjes.

Op dit soort momenten is het lastig om "alleen" te zijn. En ondanks dat je niet echt alleen bent heb je ook nog niet de band met iemand om dit te delen. Gelukkig heb ik een hoop steun van thuis uit en ben je nooit echt alleen, maar het is toch niet hetzelfde. En dat geeft niet!

Ik voelde dat het me nog dwars zat en vroeg aan Geo of hij zin had om vanavond een biertje te drinken in de pub. Het is tenslotte zaterdag, even wat anders. 

Het zat me nog duidelijk dwars, ik was geirriteerd en lomp.  (Ik bleef met mijn broek aan het hek hangen🙈. Zie foto). Alles kwam verkeerd binnen, tja die momenten heb je helaas wel eens. 

Uiteindelijk waren we aan het grazen met 2 paarden in revalidatie Ginger en Jack.  "Jack" en ik hebben niet zo'n goede relatie. Ik wilde hem mee terugnemen en daar werd die narrig van en peert hem, met een klap na.... en nee gelukkig niets aan overgehouden behalve een uitbarsting van verdriet en frustratie. 

Paard weer gevangen en ik ook goed opgevangen daarna. "Bec" voelde gelijk aan dat dit niet om het moment ging maar dat er wat anders was. Ze liet me even uitrazen en luisterde gewoon even begripvol. Vroeg nog of ik niet de rest van de middag vrij wilde, maar je kent me! Weer rustig verder en laat me maar even. Later nog even excuses aangeboden maar was geen bezwaar ze begrepen goed waar het vandaan kwam en waren blij dat ik niets mankeerde.

Ik ben blij dat ik hier zit met fijne mensen om me heen die lief, begripvol en zorgzaam zijn. En natuurlijk de support en steun van thuis.

EN JA!!! Het gaat goed met me, dit soort momenten horen er helaas bij en hey is ook belangrijk dat die er some zijn. (Alleen dan liever niet op de werkvloer🙈).

Volgende keer het beloofde verhaaltje maar wilde jullie toch ook graag een andere kant laten zien. 

En voor nu., op naar de pub een biwrtje halen. 

Groetjes