Challenge accepted; mini roadtrip

Eigenlijk was ik van plan om een nieuwe video te plaatsen maar na een kleine discussie met mijn telefoon-laptop verbinding besloten eerst maar deze blog te plaatsen. 

1,5 week geleden hadden we onze "laatste" polo carnaval bij Wirragulla in Dungog. 

Toen ik Dungog opzocht in google maps zag ik dat het relatief dichtbij de Central coast ligt. En laat dat nou net even perfect uitkomen. Ik had namelijk de volgende maandag een afspraak in Gosford staan die ik wou cancellen omdat het 4,5 uur rijden is. Maar vanaf Dungog is het maar een kleine 2 uur. Dus na kort overleg besloten dat ik met mijn eigen auto naar de polo zou gaan, en Drew gaf gelijk aan neem maar een paar dagen vrij als je daar toch bent dus al met al viel alles perfect op zijn plaats. 

Afijn na een heerlijk polo weekend met Collin en Meg  gingen zei weer terug naar huis met de paarden en vertrok ik naar Newcastle waar ik zou overnachten. Aurelié (ex-collega uit Lennox head) en haar verloofde wonen daar en we hebben nog regelmatig contact. Onderweg naar Newcastle hadden we overleg over het eten en gaf ze aan dat Fatima ook zou komen met haar vriend. Fatima is ook een ex-college vanuit Lennox en haar vriend was weer goede vrienden met mijn toenmalige huisgenoot, om de wereld maar even klein te houden. 

Voor ik aankwam nog even langs de ""bottle shop" voor een flesje wijn en ondertussen zorgden Fatima en Derek voor afhaal van de Thai en maakte Aurelié vast een toetje. En Dylan kwam uiteraard niet met lege handen thuis, die zorgde voor een leuk bordspel: "Ticket to the ride" een echte aanrader en ook online te spelen. Al met al een super gezellige, verassende avond. 

Om mijn verblijf in Newcastle af te sluiten besloten Aurelié, Fatima en ik om nog een lekker ontbijtje te doen aan het strand en daarmee was het gedaan want het was tijd om door te gaan naar Gosford. 

Na mijn afspraak in Gosford en wat boodschapjes ben ik doorgereden naar Central Mangrove waar ik kon blijven overnachten op mijn oude werk. Ook weer een super gezellige avond en onwijs leuk om weer even bij te kletsen met Alex. Toen we samen werkten en leefden was er wel een wat spanning en je leeft de hele dag op elkaars lip en zeker met Covid kwamen we ook niet vaak de deur uit. En op een bedrijf als dat realiseer je, je dat eigenlijk helemaal niet. Nu een paar weken verder voelde het zo goed en vertrouwd om even bij te praten en blijken we eigenlijk op een veel betere voet te staan dan ik dacht, hoe gek.....

De volgende dag ook even met John en Pip bij gepraat en het was superleuk om ervaringen te delen en te horen hoe het bij hun gaat. 

Volgende stop, het strand!!! Want ik heb natuurlijk niet 4 dagen met een surfboard rondgereden om niet te surfen. Nu waren de omstandigheden helaas niet fantastisch. Na 1,5 uur proberen en een enkele "goede" golf was het tijd om verder te rijden naar mijn volgende stop; The Barrington tops. 

Mijn idee was namelijk om ergens in de "Barington tops" te overnachten in mijn "camper" auto met een prachtig uitzicht en een mini barbecue. Nou ik kan jullie alvast vertellen dit was een dikke faal maar goed ook daar leer je van.

Failures:

* Plan je trip: Naar je locatie rijden is 1 ding maar check ook even hoever de kampeerplaatsen zijn, uhmmmm + 1uur. 

* Kom voorbereid: Covid betekent reserveren in nationaal parken zodat ze zicht kunnen houden op hoeveel personen op de kampeerplaats.

* Boodschappen: Lekker worstjes en champignons op de barbecue. Nou niet in dit Covid tijdperk want de barbecues(elektrische plaat) zijn gesloten.

Nou het hele verhaal. Het bleek dus een stuk verder weg dan ik in gedachten had en als je ergens gaat kamperen met minimale faciliteiten wil je natuurlijk wel ruim voor het donker aankomen. Mijn plan was om naar de Barrington tops te rijden en te stoppen in 1 van de dorpjes ervoor en daar boodschappen te doen en informatie te vragen bij de lokale "VVV". Supergoed idee maar niet elk nationaal park is even toeristisch als de ander. Na een hoop mini dorpjes zonder supermarkt gelukkig toch nog 1 gevonden en benzine, ook niet onbelangrijk maar helaas kon ik de lokale "VVV" niet vinden en daarnaast moest ik opschieten. 

Bij de grotere of bekendere nationaal parken heb je vaak park info bij de entree maar dit was allemaal wat vrijblijvender. Toch maar doorrijden naar de tops want dat was het plan en er duikt waarschijnlijk vanzelf wel een kampeerplaats op. 

En toen begon de auto raar te doen. Eerst dacht ik dat de 2e versnelling het niet deed omdat steeds als ik opschakelde deed die het weer. Uiteindelijk bleek die in een soort safe mode gesprongen te zijn en kan je nog wel rijden maar alleen met lagere toeren. Op een rechte weg prima maar in de "Tops" korte bochten, omhoog, omlaag, best een uitdaging. Uiteindelijk ging ik omhoog met 40 in zijn 3. Uiteraard ook geen bereik hier dus ik kon niemand bellen om advies te vragen dus ik besloot de dichtstbijzijnde kampeer plaatst op te zoeken zodat ik kon overnachten en de auto kon afkoelen indien nodig.

Stap 1 kampeerplaatst gevonden 30 minuten verderop en daar dan ook rustig heen gereden. Kom je aan hangt er een bord dat je online of telefonisch moet reserveren i.v.m Covid. Superleuk als je dus geen bereik hebt en het donker begint te worden. Ik heb het erop gewaagd en dacht als de boswachter komt leg ik gewoon de situatie uit en hopen op het beste. 

Stap 2 avondeten mislukt. Want ik had heerlijk chipolata worstjes en champignons gehaald om te barbecueën maar die waren dus gesloten i.v.m Covid. Nou gelukkig waren er nog wel vuurplaatsen dus heb ik old school een worstjes op een stok boven het vuur gegrild. Maar helaas werkte dit met de champignons niet zo goed want die braken als ik ze op de stok spietste. (In geval van nood had ik altijd nog mijn kooksetje uit de auto kunnen halen maar ik had niet zoveel zin meer toen het schemerig werd om alles over hoop te halen). 

Stap 3 Slapen, Geen probleem ik heb geslapen als een roos. 

De volgende dag besloten rechtstreeks naar huis te rijden en niet door naar de "tops". Mijn auto was nog steeds in een safe mode en zo heb ik zeker 1 uur over afgelegen wegen gereden voordat ik weer bereik had. Toen heb ik ook gelijk opgezocht wat het kon zijn en besloten rustig naar huis te rijden. Ik had kunnen stoppen bij de dichtbij zijnde garage maar die had me waarschijnlijk toch niet gelijk kunnen helpen en dan was ik nog niet thuis. Toen ik na 2,5 uur bij de snelweg uitkwam was ik nog maar 15 minuten van Tamworth dus besloot ik daar dan toch nog maar even rond te lopen en te lunchen. Zoals ze Scone de "paarden" hoofdstad van Australië noemen, is Tamworth de "country" hoofdstad waar ze dan ook jaarlijks een Country Muziek festival houden. 

Nog 1,5 uur te gaan en jeezzzzz wat was ik blij dat ik thuis was zeg. Persoonlijk heb ik weinig "last" van Covid. Je merkt natuurlijk wel dat er overal handdesinfectie middel staat, dat je afstand moet houden dat er overal looproutes zijn en dergelijke maar op 1 of andere manier went dat allemaal heel snel. Ik had er gewoon niet zo bij stil gestaan dat het ook effect had op dingen als kamperen waar je naar mijn  idee toch al afstand houd en dergelijke maar goed daar leer je ook weer van. En het had veel erger kunnen zijn, Ik had in Victoria kunnen zitten op het moment. 

Al met al een verassende, leuke en avontuurlijke trip. En de auto is inmiddels in de garage en er lijkt niets ernstig aan de hand te zijn dus nog even duimen maar het lijkt op goed nieuws.