Tasmanië deel 2

Vandaag doen we een rondje door het noordoosten van Tasmanië. Na een toeristisch ritje met prachtige uitzichten kwamen we aan bij de "Bay of fires". De "Bay of fires" dankt zijn naam aan de vuren die de Aboriginals op het strand hadden. Het is een baai met een prachtig wit zand strand, wellicht het witste strand dat ik zover gezien heb. Echt een typische witte stranden, blauwe zee omringd door prachtig getekende rotsen van oranje getint graniet. 

Het zonnetje scheen maar het was relatief cool met een fris briesje maar uiteindelijk vonden we een heerlijk plekje uit de wind voor een kleine lunch.

En dan sta je ineens voor een dilemma. Het blauwste water dat je ooit hebt gezien maar een beetje fris om te zwemmen. Nadat ik iemand anders in de verte het "koude" water zag trotseren waagde ik me er toch aan. En koud dat het was!!! Maar nadat ik door was bleek het best lekker zolang ik maar in het water bleef. Gelukkig hadden we een plekje uit de wind gevonden dus snel de natte zooi uit en iets droogs aan en opwarmen in het zonnetje. 

Toen we onze weg vervolgde kwamen we nog onverwachts langs een super "chemisch" blauw meer met de originele naam; Little blue lake. Dit meer heeft zijn kleur te danken aan metaalrestanten van de tin winning en  is dan ook niet geschikt om in te zwemmen maar dat maakt het zeker niet minder imposant. 

De laatste stop was een look out point dat uitzicht geeft op "Mount Horror" wat spannender klinkt dan dat het is. Ik durf niet te zeggen waar deze naam vandaan komt. Wellicht spookt het op de berg? 

Langs de route vandaag lagen helaas opvallend veel dode dieren. Ik heb er tot dusver nog niet zoveel gezien. Wel hadden we het geluk om langs de weg onze eerste Echidna te spotten en deze leefde gelukkig wel en scharrelde op zijn of haar gemakje langs de weg. 

De volgende dag besloten we verder naar het zuiden te trekken en we wilden vandaag ook een flink stukje lopen en lekker de benen strekken. En dan bracht ons bij Wineglass bay. Daar kwamen via een 1 uur durende wandeling in het Freycinet national park bij de Wineglass bay look out. Dit is 1 van de meest gefotografeerde uitzicht punten in Tasmanië. Aan het eind van onze wandeling kregen we nog gezelschap van onze "hoppende" vrienden. 

Voordat we incheckten bij ons motel zijn we nog even gestopt bij het visitor centre in Triabunna vanaf waar de Ferry naar Maria Island gaat. Maria Island, een eiland van een eiland van een eiland is onder andere een Wildlife sanctuary en staat op de wereld erfgoed lijst. Omdat dit eiland compleet afgezonderd is kunnen ze hier ook kolonies van "native animals" uitzettend ie vrij zijn van bepaalde bedreigende ziektes. De grootste reden om hierheen te gaan voor ons is de grote aantallen wildlife waaronder de tasmaanse duivel en wombat die we tot dusver nog niet gezien hebben.  Het eiland is compleet auto vrij dus alles wat je wilt doen is te voet of met de fiets. De ferry gaat 4 of 5 keer per dag dus je moet wel echt eren beetje plannen hoe en wat je wilt doen. Dit in combinatie met het slechte weerbericht voor morgen bracht ons bij het visitor centre om wat informatie in te winnen. Het is dus even afwachten wat het weer doet of we daadwerkelijk gaan. 

Volgende keer lees je of we daadwerkelijk naar Maria Island gaan.