Saint kilda

Toen we aankwamen bij ons nieuwe verblijf was het allemaal een beetje anders dan anders. We verbleven in een zogeheten "guest house" met een zelf check in. Na de benodigde gegevens te hebben gevonden konden we naar binnen. Zag er schoon en verzorgt uit, heel Aziatisch dat dan wel en een hele hoop briefjes overal met huisregels en dergelijke. Het werd via booking.com verhuurd maar het leek meer op een  huis voor 'longterm stayers". 

Na een beetje te hebben gesetteld besloten we om naar Saint Kilda te gaan, een suburb van Melbourne. We wilde hier graag in de avond heen omdat er namelijk een pinguïn kolonie zit op de pier die met het vallen van de nacht terug komt van de jacht en tevoorschijn komt. Maar voor het zo ver was eerst even lekker eten. En uitgebreid dit keer met een heerlijke cocktail ernaast en super goede service van onze over de top "gay" ober, wat een heerlijk figuur was dat. 

Na het eten was het nog te licht maar dat gaf helemaal niets want ook Saint Kilda heeft een Luna park. (Herinner je die uit Sydney nog?) In Melbourne is het oorspronkelijke Lunapark dat wordt omringt met een oude houten achtbaan. Helaas kon je hier niet gratis naar binnen zoals in Sydney maar toch maar even kijken dan. Mama vond het hoog nodig tijd voor een toetje en ging voor de suikerspin of "cotton candy". We werden hier geholpen door een vriendelijke meid die ons Nederlandse taaltje herkende. Ze bleek als kind zijnde naar Australië te zijn gekomen en sprak nog steeds een woordje Nederlands of liever gezegd Belgisch.

Het Lunapark in Melbourne is wat authentieker en kleiner dan in Sydney maar gaf wel dezelfde sfeer als de "pretparken op een pier" die je wel eens ziet in Amerikaanse films. 

Al snel zagen we een grijpmachine gevuld met knuffels en ja hoor daar lag een Olav tussen (sneeuwpop uit Frozen). Toch maar even proberen dan. Wat dollars later helaas geen Olav maar wel heel veel snoepjes die je elke keer kon grijpen als troostprijs. 

Toen het begon te schemeren was het eindelijk tijd om de "mini" pinguïns te bewonderen. Ook al had ik ze al een keer gezien het blijven fantastische dieren om te zien. Waarschijnlijk vooral omdat ze zo klein en schattig zijn en je ze niet dagelijks ziet. Vorige keer dat ik hier was liet maar een enkele pinguïn zich zien maar nu kwamen er steeds meer tevoorschijn. Dit gedeelte van de pier is afgezet met een hek zodat je wel kan kijken maar niet bij de pinguïns kan. Er zijn elke avond een aantal vrijwilligers die de pinguïns aan wijzen met een rood lichtje, je vragen beantwoorden en in de gaten houden of mensen geen flits gebruiken bij het maken van foto's. Na een lange tijd hier besteed te hebben kwam er een koude bries op zetten en koelde het aardig af. Lekker naar huis dus en wederom met een voldaan gevoel.