Sailling the Whitesundays

Nieuwe week, nieuwe trip. Dit maal een zeiltripje door de "Whitesunday islands" aan boord van Eureka II.

Eureka is één van de snelste boten in de "Whitesundays" en is dan ook nog steeds actief in het "Grand Prix racing circuit" oftewel de F1 van het zeilen. Ze zal dan ook onder andere deelnemen in de "Rolex Sydney Hobart race later dit jaar. Eigenaar Mal (Malcolm) is dan ook enorm gepassioneerd en geeft ook diverse trainingen en cursussen op Eureka. 

Zo was ik eigenlijk de enige die deze boot/trip geboekt had en meestal wordt de trip dan geannuleerd. In mijn geval gelukkig niet en werd ik vergezeld door Chris (Spanjaard wilt een boot kopen en naar Europa zeilen), Karine (Zwitsers en doet soms een solo zeiltrip en training) en (Kara een Australische die haar kennis wilde opfrissen) Daarnaast hadden we nog Sara oorspronkelijk uit de UK die de rechterhand is van Mal. 

Even heel anders dan ik gedacht had, zeker naar vorige week had ik verwacht weer met een groep op pad te gaan maar desondanks niet minder leuk. Hierdoor was het dan ook wel weer een unieke ervaring en heb ik veel mee kunnen helpen en kunnen leren over het zeilen. En omdat er geen andere gasten waren was alles super flexibel. Wil je echt met een gids op pad en alle verhalen horen wat ik ook altijd wel heel leuk vind dan moet je met een andere boot op pad maar als je geïnteresseerd bent in zeilen is dit de perfecte trip en een goede eerste ervaring. 

Nadat we de haven verlaten hadden was het dan ook tijd om de zeilen te hijsen, eerst maar eens meekijken en luisteren wat er allemaal moet gebeuren.  Laten we er even kort doorheen lopen ;

1. Hoofdzeil uit de hoes halen en bevestigen met een paalsteek 
2. Alle andere touwen controleren en zorgen dat alles klaar ligt en iedereen in positie is.
3. Boot met neus in de wind draaien. 
4. Hoofdzeil begeleiden, hijsen en bevestigen in juiste positie
5. Boot licht uit de wind draaien
6. Grootzeil hijsen en bevestigen in juiste positie 
7. Als alles op orde is kan de skipper de zeilen eventueel nog fijn af stemmen. 
8. Alle touwuiteinden netjes opbossen en zeilen maar. 

Indien we van richting willen veranderen moeten we de positie van de zeilen veranderen. Iedereen zorgt dat die weer in positie is en zodra de skipper stuurt en de boot komt als het ware plat in het water te liggen is het tijd om 1 kant te spannen en de andere kant te laten vieren. (Ik realiseer me nu dat het net snowboarden is. Als je aan het carven/kanten bent op een snowboard of ski's laat je ook je snowboard/ski's eerst vlak worden in de traverse voor je van kant verwisselt). Oke, terug naar het zeilen. Voor al het bovenstaande zijn er allemaal veel mooiere termen maar ik weet niet van alles de exacte vertaling dus bij deze lekker simpel in Jip en Janneke taal. 

Terug naar de trip. Toen we net de haven uitwaren zagen we gelijk al een grote zeeschildpad. En na een paar uur zeilen en wat theorie lessen onderweg hebben we geankerd aan de Noordwest kant van "Whitesunday Island".Hier zijn we met de rubberboot naar het strandje gevaren en hebben we genoten van zonsondergang met heerlijk verse tijgergarnalen en wat andere hapjes en een drankje natuurlijk niet te vergeten.

      De volgende dag begonnen we de ochtend op "Whitesunday Island" en bezochten we de beroemde "Hill Inlet look out" en "Whitehaven beach" die je beiden een prachtig uitzicht geven op het zo iconische beeld van de "Whitesundays". Als je hier ooit heen gaat ga wel met laagtij anders krijg je niet hetzelfde effect maar alle lokale tours houden hier uiteraard ook rekening mee. Je hebt hier ook een grote kans om zwarte punt reefhaaien en baby citroenhaaien te zien die de ondiepe wateren als kraamkamer gebruiken. Vaak worden deze kleinere soorten als prooi gezien door hun grotere soortgenoot. Deze soorten haaien gaan in vrede samen met mensen en zijn als ongevaarlijk bestempeld. Mits je ze zoals elk ander wild dier in de waarde laat en niet provoceert. Ik heb ze overigens niet gezien. Wel zagen we veel kleine roggen. Als je langs "Whitehaven beach" over de rotsen klimt of door een bospaadje loopt kom je op "Betty's beach" een klein en in hoogseizoen veel rustigere strandje.

Tijdens de lunch zijn we rustig op de motor doorgevaren naar de volgende stop; "Manta ray bay" waar we zouden gaan snorkelen met George. Het eerste wat Mal vroeg toen we hier aankwamen was of we bang waren voor grote vissen....... Uhmmm goeie vraag, zolang ze vriendelijk zijn niet zei ik. Eenmaal in het water werden we inderdaad al snel omringt door een enkel grote vissen. Niet zo gek want ze werden vanaf de rubberboot gevoerd. (Dit is de enige plek in de Whitesundays waar dit mag) De beroemdste van het stel was George een grote Maori Wrasse die hier gesetteld is, super vriendelijk en lijkt van het contact met mensen te genieten. Daarnaast zagen we nog een hele hoop "Batfish" en enkele "Giant trevally" die ook vriendelijk waren maar erg boos kijken. Je ziet de trevally vaak ook uit het niets versnellen om een lekker hapje op te snoepen, ze hebben een goede accelerator. De laatste vis die ik daar zag vond ik er heel cool uit zien een soort blauw groen en dan met roze/paarse accenten. Na deze vis beschreven te hebben aan Sara bleek dit een "Parrotfish" te zijn die zijn naam dankt aan zijn bek. De "parrotfish" heeft een soort vogelbek en gebruikt deze om van het (harde) koraal te eten. Het onverteerbare materiaal poept die dan uit en je ziet dan een soort zandwolkje naar beneden dwarrelen. Denk daar maar aan volgende keer als je op het strand ligt, dat je dus eigenlijk op "Parrotfish" poep ligt. 

Na al het wateravontuur vervolgde we onze tocht naar "Sunset bay" en je kan vast al raden waar deze baai zijn naam van gekregen heeft. Weer gepaard met een lekker hapje en drankje genoten van de zonsondergang en de avond weer heerlijk afgesloten met een diner en wat tunes op de gitaar. (Enkele van mij maar vooral van Kira die dus supergoed kan zingen en gitaar kan spelen). 

De laatste dag hadden we nog 2 mooie locaties op het programma staan. Als eerst vertrokken we na het ontbijt richting het reef om weer te snorkelen. De spot van gisteren was superleuk met alle grote vissen maar er was daar nauwelijks levend reef over door een orkaan (Geen idee wanneer). Het reef van vandaag daarentegen was prachtig, goede stukken afgewisseld met afgestorven stukken maar genoeg te zien en ook weer een hoop verschillende vissen, dit keer een heel stuk kleiner in formaat. Het is een prachtige wereld onder water en ik kan wel hele dagen naar beneden door een duikbril kijken. Maar ze hadden ons nog meer te laten zien. Dit zou onze laatste stop worden voor we terug zouden "zeilen". 

"Langford Island"  een klein eiland wat uitloopt in een lange smalle zandbank waar je met laagtij over heen kan lopen. Zorg wel dat je op tijd terug bent of de boot je verderop op het hogere gedeelte van de zandbank oppikt want met hoogtij verdwijnt dit hele gedeelte. Onze voornaamste misse hier was schildpadden spotten want met de huidige stroming hangen ze hier blijkbaar graag rond. Voor het reef hoef je hier niet te snorkelen maar toch maar even het water in op schildpadden jacht. Terwijl ik weinig geluk had in het water hadden Sara en Karine vanaf de rubberboot meer geluk en zagen zei wel 2 zeeschildpadden. Helaas hielden ze het alweer voor gezien bij de tijd dat ik er was, balen zeg!. Wel had ik nog een grote Ray gevonden net toen ik het water uit liep. Ook hier op "Langsford Island"  kan je langs de zandbank weer diverse reefhaaien spotten die dus graag in de ondiepere wateren huishouden ook dezde hielden zich vandaag goed verscholen helaas. Weinig geluk in het water dan maar eens aan land proberen. Een kleine wandeling van 5 of 10 minuten brengt je bij een prachtige look out omringd met een hoop groen die het uitzicht omringd als een soort lijst, prachtig. 

En voor de scherpe lezers onder ons..... Toen in daarstraks vertelde dat we na "Langford Island" terug zouden zeilen heb ik dat niet per ongeluk tussen aanhalingstekens gezet. Het was absoluut de bedoeling om terug te zeilen maar de wind was ons niet gunstig gezind 1kt, later 4kt, nog niet genoeg om te zeilen. En warm zeg haha want op een zeilboot zonder de zeilen op is weinig schaduw en zoals je al kon lezen weinig wind ook dus allemaal opzoek naar de kleine hoekjes schaduw met een pet op en een koud flesje water in de hand. En langzaam steekt het briesje op en het wordt nog beter een koelere bries. en zo loop de wind op naar 8kt, 10 kt en zelfs tot 12kt. Dat is zeker genoeg om te zeilen alleen nu hebben we een ander probleem. Er ontwikkeld zich een donker wolkenveld naast ons. Kan gewoon een beetje regen zijn, kan overwaaien maar dat weer je van te voren niet dus de zeilen blijven beneden. Het koelde hierdoor wel lekker af. Uiteindelijk hielden we het droog en voeren we langs de donkere wolken en viel alles op zijn plek voor de perfecte zeilomstandigheden mits we niet 15 minuten van de haven af waren haha. Jammer maar helaas. Ik had super graag terug gezeild het is leuk om te doen en zodra de wind in de zeilen blaast en de boot op snelheid komt is het net alsof je zweeft. Maar goed niemand heeft het weer in de hand en we hebben een aantal prachtige dagen gehad en weer een ervaring rijker. 

Besluit je ooit een boottrip op de "Whitesundays" te doen raad ik je zeker aan om te gaan zeilen dat geeft het net even iets extra's en vergeet vooral niet de groetjes te doen aan George.