Nieuwe avonturen; Tasmanië deel 1

Na wat verhalen over mijn huidige situatie is het tijd om weer terug te keren naar wat verhalen over onze fantastische road trip. Want na Melbourne waren we nog helemaal niet klaar! We hebben zelfs nog bijna 2 weken te gaan.

Ons avontuur zal zich voortzetten in Tasmanië. Om daar te komen houden we een boottocht van 477 kilometer voor de boeg. En dat startte best lekker, zonnetje, mooi uitzicht vanuit het dek over Port Phillip en de Mornington Peninsula (Zie hierover eerdere blogs uit mijn "korte" tijd in Mornington). Maar zodra we het "open" water van de "Straat Bass" op gingen veranderde dit snel. Het water werd behoorlijk onstuimig en de lucht werd grauw met hier en daar wat druppels. En ja dat resulteerde al snel in 3 rustige, wellicht iet wat bleek weggetrokken reizigers. Maar gelukkig na het crossen van de samenkomende waters kalmeerde dit langzaamaan weer en zo wij dus ook en kon er gegeten en gedronken worden.

We hebben onze tijd op de boot vooral besteed om een globaal plan voor in Tasmanië te maken want daar hadden we ons nog helemaal niet in verdiept. En met de nodige hulp van diverse reisbrochures die aan boord van de Ferry te halen waren kwamen we al snel tot een lijstje met "hoogtepunten" en een globale route. 

En zo had iedereen zijn "eigen" taak. Mama Ilona zorgde uiteraard voor de catering waarbij we zoals verwacht niets te kort kwamen en terwijl Dineke zich in verschillende locaties en highlights verdiepte probeerde ik er een logische route van te maken met de daarbij behorende overnachtingen. Top team work kan je wel zeggen!

Dineke was de gelukkige onder ons 3 want tijdens haar rondje over het buitendek kwamen er enkele dolfijnen onze boot vergezellen. Helaas niet op foto vast gelegd kunnen worden en geen gedeelde herinnering maar ik weet zeker dat het bij Dineke op haar netvlies gebrand was. 

Na de hele dag op de boot gezeten te hebben kwamen we 's avonds aan op Tasmanië in Devonport en hadden we 5 minuten verderop een motel geboekt. Bij het motel was een eetgelegenheid, helemaal top dus. Een soort wegrestaurant/eetcafé waar de nodige verjaardagen en dergelijke gevierd werden, een gezellige boel dus. En wij sloten de dag uiteraard af met een heerlijk wijntje naast ons eten.

Het motel beviel ons zo goed dat we een nacht hebben bijgeboekt en gelijk geboekt voor de avond voor onze terugvaart. 

De volgende dag besloten we vooral op ons gemakje door te brengen en een beetje uit te slapen want de boot ging gisteren erg vroeg en we zijn tenslotte wel op vakantie. 

We kwamen uit bij het Cataract Gorge Reserve in Launceston. Wederom een prachtige locatie met een leuk wandelingetje en ja hoor eindelijk WALIBI'S!!!! In de bosjes en je kon merken dat ze gewend waren aan bezoekers al hielden ze toch steeds een veilige afstand. Wat ik persoonlijk heel goed vind want het is dan wel een reserve maar geen kinderboerderij en die beestjes moeten vooral lekker hun eigen level leiden. Na ons wandelingetje konden we nog met een stoeltjes lift omhoog die je weer op een ander pad bracht. En ja hoor hier was het echt feest. Vol met walibi's. Met een beetje hulp van de liftman want die gaf ze af en toe was lekkers zodat ze rond het uitstappunt bleven hangen. Al ben ik geen fan van "wilde" dieren voeren was het uiteraard wel superleuk dat ze zo dicht bij bleven wat natuurlijk resulteerde in een overload aan foto's. 

De walibi's hier in her "reserve" zijn natuurlijk nog steeds wild maar door ze regelmatig te voeren blijven ze rondhangen en schrikken ze niet gelijk af van de bezoekers. Ik snap het wel want dit is voor hun natuurlijk business maar er helemaal achter sta ik niet. Aan de andere kant als het voer op was gingen de meeste walibi's ook weer lekker hun eigen gang en als bezoekers te dicht bij kwamen hopten ze lekker weg. 

En weer was het Dineke met de scherpe observatie want die spotte een pootje hangend uit 1 van de buidels. En alle 3 hebben we ook even het snuitje kunnen zien van deze kleine "Joey" (Joey is een verzamelnaam voor een baby walibi of kangaroo die nog bij zijn moeder is), wederom weer een heel bijzonder moment. 

En daarmee wil ik deze blog afsluiten met het voldane gevoel van een prachtige dag. 

Tot het volgende avontuur.