Back on Rockgedgiel

Ik ben laatste tijd echt enorm uit het ritme met mijn blogs  maar hier ben ik weer. Inmiddels alweer 1,5 maand op Rockgedgiel en wat vliegt de tijd zeg. 

Zoals ik vorige keer al aangaf het is winter en echt winter en na een goed seizoen vorig jaar aan water op het moment geen te kort. We hebben gemiddeld 1 of 2 dagen in de week een flinke dag regen wisselend tussen de 5 en 20 mm. Waar we niet over migen klagen maar het maakt het werken op de "black soil" waar de Lieverpool Shire om bekend staat wel lastig. Een klein beetje regen zorgt er al voor dat het super nat en modderig wordt. Gelukkig droogt het ook snel met de wind en zon maar zodra alles net droog is komt er weer een bui. Gelukkig is de hoeveelheid regen de laatste 2 weken afgenomen en krijgt alles de kans om te drogen. 

 Tot nu toe hebben we nog geen polo gespeeld. Het seizoen begint dit weekend maar de eerste 2 "carnavals" spelen wij niet omdat die erg ver weg zijn. Van trainen is tot nu toe helaas nog niets terrecht gekomen omdat de polo velden te nat waren en we ze teveel zouden beschadigen. 

Uiteraard betekend dat niet dat we niet bezig zijn geweest. Het is namelijk kalfjes tijd. Een groep van 66 koeien (heiffers) die vorig jaar kunstmatig zijn geinsimineerd zijn inmiddels allemaal bevallen en de meeste zonder problemen, een enkeling had wat hulp nodig maar de meeste koeien zijn zonder hulp bevallen. Helaas zijn we een paar kalfjes verloren maar daar ontkom je niet altijd aan. 

Inmiddels hebben we de 2e groep van 36 in. Dit zijn de "heiffers" die gedekt zijn door de zogenaamde "back up bull". Waar de eerste groep allemaal op dezelfde datum waren uitgerekend en daardoor een klein window  hadden om in te bevallen ligt dat in deze groep wat verder uit elkaar. 

Deze groep wordt ook weer 2 á 3 keer per dag gecheckt om te zien of alles goed gaat. 

De reden dat we deze groep zo strikt in de gaten houden is omdat het hun eerste kalf is. Ze worden dan ook gedekt door een speciale "heiffer" stier die een klein kalf geeft die uiteindelijk wel de genen heeft om groot te worden zodat de bevalling makkelijker is maar je uiteindelijk niet inleverd op eind gewicht. 

De oudere koeien bevallen gewoon in de paddock. 

Daarnaast ben ik natuurlijk dagelijks bezig de paarden fit te krijgen voor de polo. De ervaren paarden hoeven alleen fit te worden de paarden die nog niet zo ervaren zijn train ik ook individueel mee, meestal niets eens met een polostok maar vooral in het rijden met 1 hand en goed draaien en stoppen. Een superleuk spelletjes want als ze echt goed gaan kan je ze bijna volledig op je zit 180 graden laten draaien bijna op de plek of een harde stop maken met weinig teugeldruk. Ik probeer ze vooral te leren dat voordat ze draaien of remmen ze het gewicht automatisch naar de achterhand brengen waardoor de stop of draai efficienter is en ze vervolgens weer makkelijker vertrekken. 

Daarnaast spring ik ze regelmatog over wat boomstammen ten eerste omdat ik dat heel leuk vind maar ook ter afwisseling en omdat ik denk dat het goed is voor hun rug. Of ik rijd ze berg op en laat ze klimmen waardoor de sterker worden of over lastig begaanbaar terrein waar ze dan weer handig van worden wat dan ook weer heel handig is als we de koeien moeten binnenhalen.

Met de familie gaat het ook goed. We zouden een groot feest  hebben voor Collins 70e verjaardag maar door Covid (gaan we het niet verder over hebben maar zoals je in het nieuws al hoort gaat dat momenteel niet zo lekker) kon dit helaas niet doorgaan. Wel kwam Collins en Megs oudste zoon Henry op bezoek met de familie uit Canberra. Leuk om hun ook eindelijk eens te ontmoeten.